أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾
14.Ev ıt’âmun fî yevmin zî mesgabetin.
Veya yorgun ve aç olduğu günde doyurmaktır.
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾
15.Yetîmen zâ mekrabetin.
Yakınlık sahibi (akraba) olan yetimi.
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾
16.Ev miskînen zâ metrabetin.
Veya çok fakir bir miskini (doyurmaktır).