وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ ﴿٢٥﴾
25.Ve emmâ men ûtiye kitâbehu bi şimâlihî fe yekûlu yâ leytenî lem ûte kitâbiyeh.
Ve kitabı (hayat filmi) solundan verilen kimse ise o zaman: “Keşke bana kitabım verilmeseydi.” der.
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيهْ ﴿٢٦﴾
26.Ve lem edri mâ hısâbiyeh.
Ve hesabımın ne olduğunu bilmeseydim.
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿٢٧﴾
27.Yâ leytehâ kânetil kâdiyete.
Keşke o (ölünce hayatım) bitmiş olsaydı.