قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٧﴾
57.Kâle fe mâ hatbukum eyyuhâl murselûn(murselûne).
Şöyle dedi: “Ey elçiler! Bundan sonra sizin konuşacağınız konu nedir?”
قَالُواْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ ﴿٥٨﴾
58.Kâlû innâ ursilnâ ilâ kavmin mucrimîn(mucrimîne).
“Muhakkak ki; biz, mücrim (günahkâr) bir kavme gönderildik.” dediler.
إِلاَّ آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥٩﴾
59.İllâ âle lût(lûtın), innâ le muneccûhum ecmaîn(ecmaîne).
Lut’un ailesi hariç, muhakkak ki; Biz onların hepsini mutlaka kurtaracağız.